Het andere gesprek: de kracht van Positieve Gezondheid in Het Witte Huis

“Bij het voeren van het andere gesprek gaat het om wat iemand zélf belangrijk vindt’’, zegt Rebekka Janse, een van de drie maatschappelijk werkers bij Het Witte Huis. ”We zijn pas een paar maanden bezig. Aan de hand van de doelen die iemand nu stelt bij het intakegesprek zien we dat we onze cliënten extra ondersteuning kunnen bieden.”

Tot rust komen

Mensen die zich bij Het Witte Huis melden zitten vaak in crisis. De eerste behoefte bestaat meestal uit een bed en een warme douche. Als na een dag of zeven de rust terugkeert, voert een van de maatschappelijk werkers een intakegesprek uit. Dit is meteen ook de start van een traject met een persoonlijk begeleider. “De intake doen we aan de hand van een vragenlijst’’, legt Rebekka uit. ”Daarin hebben we de vragen van de zes dimensies van Positieve Gezondheid verweven: lichaamsfuncties, mentaal welbevinden, zingeving, kwaliteit van leven, meedoen en dagelijks functioneren. Het was even puzzelen. Waar hoort wat en op welke manier gaan we dat vormgeven. Dat is goed gelukt.’’

Persoonlijk verhaal

Deze manier van werken is niet compleet nieuw voor het team van Het Witte Huis. “Onze hulpverlening was al niet alleen gericht op een psychiatrisch beeld of een diagnose’’, zegt Rebekka. ”We gaan meer uit van het persoonlijke verhaal van mensen.’’ Wel is er wat veranderd bij de intakegesprekken. “Eerder kwamen meer praktische zaken aan de orde als huurschulden en middelengebruik. Die onderwerpen bespreken we nog steeds. Daarnaast gaan we dieper in op gevoelens en gedachten. Hoe ervaar je je financiële situatie? Kan je daar een cijfer aan geven? Wat kan je doen om dat cijfer op te krikken? Hoe ziet het eruit als dit een acht is? We bespreken zingeving. Heb je zelfvertrouwen? Hoe vraag je hulp? Wat geeft jou kracht? Waar sta je ’s morgens voor op? Op die manier passeren alle dimensies uit de Positieve Gezondheid de revue.’’

Rebekka: "Het gaat om wat iemand 
zelf belangrijk vindt."

Uitdaging

Rebekka merkt dat niet iedereen de nieuwe vraagstelling prettig vindt. “Dat is een kwestie van aanvoelen. Afhankelijk van wie ik voor me heb ga ik dieper in op de gevoelens en gedachten. Ik zie dit als een uitdaging. In sommige gevallen ben ik voorzichtig. Mensen die hier komen hebben vaak al veel hulpverlening achter de rug. Ze hebben geen vertrouwen meer. Als ik dan de vijftigste hulpverlener ben die voor hun neus zit waaraan ze moeten vertellen over hun trauma, of eenzaamheid, heeft het dan wel zin om dat weer op te rakelen? Liever kijk ik met ze vooruit. Wat heeft iemand nodig om verder te komen. Ook dat zit verweven in het andere gesprek.’’

Resultaten

Het is nog te pril om te kunnen zeggen of het voeren van het andere gesprek bij de intake de cliënten sneller vooruit helpt. “De vragen zetten vooral in op hoe iemand zelf benaderd wil worden. In plaats van dat wij wat opleggen’’, zegt Rebekka. ”We hebben bijvoorbeeld nu iemand die, als hij zucht heeft om te gebruiken, zelf aangeeft op welke manier hij het gesprek daarover wil aangaan. De gedachte dat iemand zelf een keuze maakt en zelf nadenkt over wat hij wel of niet wil, dus de regie in eigen handen neemt, sluit helemaal aan op de gedachte van Positieve Gezondheid. En ons maakt het meer bewust van dat de regie bij de cliënt ligt.’’