De ervaringen van Piet en Suze (ouders)

Piet en Suze:

“Onze zoon was altijd een heel opgewekte jongen. Maar in zijn tweede jaar op de universiteit ging het mis. Hij zei dat het steeds moeilijker werd om zich te concentreren en hij geen zin meer had om te studeren. Wanneer hij in de weekends thuis kwam, begon hij met ons ruzie te maken. Vroeger hadden we nooit ruzie!

We maakten ons zorgen maar we wisten gewoon niet wat er aan de hand was. Hij wilde niet naar de huisarts en hij kwam steeds minder thuis. Uiteindelijk kwam hij zijn kamer niet meer af. Bezorgde huisgenoten belden ons op. We zijn naar onze zoon toegegaan, die heel angstig was en niemand meer vertrouwde. Met de nodige moeite hebben we hem in het psychiatrische ziekenhuis kunnen laten opnemen. Eerst spraken ze over een psychose, later zeiden ze dat onze zoon last had van schizofrenie.

We wisten nauwelijks wat dat betekende. We bleven met veel vragen achter. Na zijn opname is hij terug bij ons in Zeeland komen wonen. Voor ons is het belangrijk geweest dat we hebben kunnen deelnemen aan een oudercursus ‘Omgaan met schizofrenie’. Wanneer je de verhalen van andere ouders hoort, herken je zoveel van je eigen kind.

Schizofrenie is echt een ziekte. Je kind moet daar mee leren omgaan, maar ook als ouders hebben we onze verwachting behoorlijk moeten bijstellen. We zijn nu blij met kleine dingen. Samen een wandeling maken. Of, zoals de laatste tijd, dat hij met veel plezier aan het werk is in een meubelmakerij.”

Print