Siem (21 jaar):

“Tijdens mijn studie ging het mis. Ik hoorde allerlei geluiden in mijn hoofd waardoor ik mij niet meer kon concentreren. Ik wist niet goed waar die geluiden vandaan kwamen, maar ik begon mijn medestudenten ervan te verdenken dat ze me het studeren onmogelijk maakte. Ik bleef op mijn kamer zitten. Wanneer de radio of televisie aanstond, kreeg ik boodschappen dat ik niet meer naar de universiteit mocht gaan. Ik zou in een groot gevaar verkeren.

Ik werd opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Ze vertelde me dat ik last had van schizofrenie. Ik wist niet goed wat ik ervan moest denken. Ze gaven me medicijnen – waardoor het rustiger werd in mijn hoofd, maar het is me niet meer gelukt mijn studie af te maken of te gaan werken.

Ik ben alleen gaan wonen en jarenlang kwam ik nauwelijks mijn huis uit. Een keer in de week ging ik bij mijn ouders eten en een hulpverlener kwam bij me thuis om de dagelijkse gang van zaken te bespreken. Meer mensen zag ik niet.

Jaren later ben ik opnieuw opgenomen. Na een verhuizing waren er terug geluiden in mijn hoofd gekomen. Bij de laatste opname leerde ik met hout werken. Ik ontdekte dat ik redelijk handig was. Weer thuis ben ik in een werkplaats meubels gaan maken. Sindsdien gaat het beter met mij. Ik ontmoet nieuwe mensen en ik ga gemakkelijker ergens naar toe.
Het valt niet mee om met schizofrenie een normaal leven te leiden.  Maar toch ben ik nu gelukkig met het leven dat ik leid. Ik had me het leven anders voorgesteld, maar ik ben tevreden met de dingen die ik kan doen.”

Print