De ervaringen van George en Mattie (ouders)

George en Mattie:

“Onze dochter groeide op zoals ieder ander kind. Ze beleefde veel plezier op school en thuis kreeg ze veel aandacht van haar oudere broer en zus. De beste herinneringen in ons gezin bewaren we aan het samen op vakantie gegaan.
Toen  Maureen 15 jaar was, veranderde er iets. We waren verhuisd en Maureen moest naar een andere middelbare school. Thuis werd ze stiller en trok zich veel op haar kamer terug. Een jaar later hoorde we tijdens een ouderavond dat Maureen veel gepest werd op school. Ze had maar een vriendin, die ook nog eens de baas over haar speelde. Thuis sprak ze daar nooit over. Toen ze 17 jaar was, kreeg ze een vriend. Wij waren als ouders niet blij met hem. Hij kwam zelden bij ons op bezoek en van anderen hoorden we geen goede dingen over hem. Maureen vond natuurlijk dat we ons er niet mee moesten bemoeien. Op een dag ging de verkering plotseling uit. Eerlijk gezegd vonden wij dat niet erg, maar met Maureen ging het helemaal bergafwaarts. Ze kwam niet meer van haar kamer en weigerde te eten.

Via de huisarts zijn mensen van Emergis bij ons op bezoek gekomen. Maureen zelf wilde niemand zien. Ze konden niet zeggen wat er met ons dochter aan de hand was, maar gelukkig beleven zij langskomen. Ook al wilde Maureen niet met hen praten. Ten slotte was er toch een verpleegkundige die contact met haar kreeg en een gesprek kon voeren. Ze legde aan ons uit dat Maureen last had van een psychose: ze hoorde stemmen en dacht dat ze door ons vergiftigd werd. We vonden dat natuurlijk verschrikkelijk. Aan de andere kant waren we blij dat ze geen drugs had gebruikt. Dat dachten we lange tijd. Onze dochter is opgenomen in een huis met andere jonge mensen, die allemaal last van hetzelfde hebben. Merkwaardig is dat: vroeger hadden we nooit van een psychose gehoord en nu zie je het ineens overal.”

Print